Szczepienia przeciw śwince

Świnkę uznaje się za ostrą chorobę zakaźną. Źródłem zakażenia może być jedynie inny człowiek, a wirus świnki szerzy się drogą kropelkową lub za pośrednictwem wydzieliny z gardła pozostawionej na przedmiotach, takich jak chusteczki. Choroba wylęga się przez dwa do trzech tygodni a osoba zarażona może zakażać innych od tygodnia przed wystąpieniem silnego obrzęku ślinianek. Wirus mnoży się w błonach śluzowych osoby zarażonej a następnie wędruje przez układ krwionośny to niektórych narządów, głównie ślinianek. Stąd też charakterystyczny objaw pogrubionej szyi, a co za tym idzie – nazwa choroby. Świnka jest chorobą, która pojawia się w Polsce stosunkowo często. Na szczęście nie brakuje szczepionek, które mogą pomóc w nabyciu odporności na wirusa świnki.

W naszym kraju korzysta się głównie z dwóch rodzajów szczepionki skojarzonej – MMR oraz MMR-V. Pierwsza z nich zawiera unieszkodliwione, żywe wersje wirusa świnki oraz innych popularnych chorób, takich jak odra i różyczka. MMR-V również jest szczepionką żywą, a więc zawiera żywe wersje wirusa, które zostały pozbawione zjadliwości. Wersja MMR-V od MMR różni się tym, że zawiera również wirusa ospy wietrznej. Obie szczepionki MMR wykorzystuje się w profilaktyce u dzieci, jak i u dorosłych. W obu wypadkach cechują się one bardzo wysoką skutecznością, przekraczającą 90% – taki odsetek osób nabywa odporność w wyniku zastosowania szczepionki. Jednocześnie użycie szczepionek MMR jest bardzo praktyczne – zastępują one cztery inne szczepienia.