Szczepionka przeciw pneumokokom

Na ryzyko zarażenia pneumokokami najbardziej narażone są dzieci. Bakterie te przyczyniają się do wywołania niebezpiecznych dla życia chorób, takich jak sepsa, zapalenie płuc, zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych czy zapalenie stawów. Odpowiedzialne są także za rozwój ostrego zapalenia ucha środkowego oraz zapalenia zatok przynosowych. Zazwyczaj bytują w obrębie gardła oraz nosa, często nie powodując żadnych objawów.

Do zakażenia pneumokokami może dojść na skutek m.in. kontaktu z osobą zarażoną. W grupie ryzyka są przede wszystkim wcześniaki, a także osoby z chorobami przewlekłymi, jak np. choroby układu krwionośnego. Zakażenie pneumokokami dotyczy także dzieci, przebywających w żłobku.

Zaobserwowano także, że najwięcej zarażeń dotyczy dzieci do 2. roku życia. Często rozwija się u nich inwazyjna forma zakażenia. Metodą zapobiegawczą są szczepionki. Wyróżnia się ich dwa rodzaje: skoniungowana oraz polisacharydowa. Tą pierwszą podaje się dzieciom, które nie ukończyły 2. roku życia.

Drugi rodzaj szczepionki może być aplikowany starszym dzieciom oraz dorosłym, należącym do grupy ryzyka.

Pierwsza dawka szczepionki może być podawana w momencie, gdy dziecko ukończy drugi miesiąc życia. Wskazane jest zaszczepienie dzieci, które zapisane są do żłobków bądź przedszkoli. Szczepienie powinny też rozważyć osoby, z chorobami przewlekłymi. W przypadku wcześniaków, szczepionka jest bezpłatna. Dotyczy to także dzieci, które nie ukończyły 5. roku życia i należą do grupy ryzyka.