Szczepionki i sposób podawania

Szczepionki można dzielić na różne sposoby. Niektóre z nich nie są zauważalne dla przeciętnego pacjenta, który interesuje się jedynie tym, by zdobyć odporność na wybranego wirusa czy bakterię. Do podziałów, z których pacjent nie zdaje sobie sprawy należą np. kategoryzacja na szczepionki żywe i zabite. Rozróżnia jest stan drobnoustrojów zawartych w szczepionce. W żywej mikroorganizmy są – oczywiście – żywe, a w przypadku szczepionek zabitych przeprowadza się tzw. inaktywację. Znacznie bardziej oczywisty podział to rozróżnienie szczepionek ze względu na sposób podawania. Możemy na tej zasadzie wskazać szczepionki doustne, donosowe, śródskórne, podskórne oraz domięśniowe.

Nazwy poszczególnych typów są na tyle sugestywne, że nie wymagają dodatkowych wyjaśnień. Możemy za to przytoczyć przykłady. Wśród popularnych szczepień doustnych znajdziemy szczepionkę przeciw rotawirusom. Donosowo możemy nabyć odporność na grypę – choć akurat tego rodzaju szczepionki raczej nie stosuje się w Polsce. W przypadku szczepionek śródskórnych na uwagę zasługuje szczepienie przeciw gruźlicy, natomiast jeśli chodzi o podskórne to popularnym przykładem jest szczepionka przeciw ospie wietrznej. To, że istnieją różne sposoby na podanie szczepionki, nie oznacza, odporność na daną chorobę można nabyć tylko wybraną droga. Szczepionki przeciwdziałające niektórych schorzeniom występują w bardzo różnych postaciach. Ma to duże znaczenie, np. dla kobiet w ciąży.

W tym stanie kobieta nie powinna przyjmować szczepień doustnych, zwykle jednak może przyjąć zastrzyk domięśniowy albo szczepionkę śród- czy podskórną.