Na rynku szczepień znaleźć można szczepionki monowalentne oraz poliwalentne. Czym się one różnią? To proste, monowalentność szczepionki oznacza, że posiada ona tylko jeden składnik. Z kolei poliwalentne szczepionki zawierają przynajmniej dwa składniki. W tym ostatnim wypadku liczba składników może nawet przekraczać dwadzieścia. Ilość składników, które zawiera szczepionka oczywiście nie pozostaje bez wpływu na jej zastosowanie i skuteczność. Szczepionki monowalentne wykorzystywane są do walki z pojedynczą chorobą zakaźną. Głównym składnikiem takiej szczepionki jest pojedynczy rodzaj drobnoustroju lub też antygenu, który został uzyskany z danego drobnoustroju.

Niektóre bakterie i wirusy dzielą się na różne typy. Ma to duże znaczenie dla przygotowania szczepionki monowalentnej ponieważ nie może ona zawierać nawet drobnoustrojów tego samego gatunku ale różnego typu, a także pochodzących od nich antygenów. W przypadku szczepionek poliwalentnych dopuszczalne są właśnie różne typy tego samego drobnoustroju, a także antygeny uzyskane z drobnoustrojów tego samego typu. Nowoczesne szczepionki łączą wiele typów drobnoustrojów lub składników. W zależności od ich liczby szczepionki przyjmują także różne nazwy. O szczepionka dwuskładnikowych mówimy, że są dwuwalentne, a o trójskładnikowych – trójwalentne. Do tych ostatnich należy między innymi szczepionka zawierająca trzy typy poliowirusa, stosowana do zapobiegania poliomyelitis.

Wieloskładnikowa jest również stosowana powszechnie w Polsce szczepionka MMR.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *