Zwalczenie ospy prawdziwej

Ospa prawdziwa jest jedną z tych chorób zakaźnych, która była przyczyną światowych epidemii. Choroba cechowała się wysoką śmiertelnością. Bardzo często miała ciężki przebieg i wiązała się z licznymi powikłaniami. Ze względu na to, że ospa prawdziwa była zagrożeniem na całym świecie, planowano wdrażać wiele metod, które miałyby uchronić ludzkość przed kolejnymi zachorowaniami. Żaden z tych sposobów nie okazał się jednak wystarczająco skuteczny. Zmieniło to dopiero odkrycie E. Jennera. Temu lekarzowi zawdzięcza się opracowanie efektywnej formuły szczepionki przeciw ospie prawdziwej. Początkowo szczepionka zawierała w swym składzie wirusy krowianki, które umożliwiały nabycie efektywnej odporności. Szczepionka miała postać płynną bądź liofilizowaną.

Dość charakterystyczny był sposób wprowadzania szczepionki do organizmu. Najczęściej odbywało się to poprzez skaryfikację skóry. Niekiedy stosowano metodę mnogich ucisków. Dzięki dostępności szczepień praktycznie udało się wyeliminować ospę prawdziwą z rejonów endemicznych. Warto jednak wspomnieć, że skuteczność szczepionki z czasem malała. Najwyższą skuteczność szczepionki obserwowano w czasie roku do trzech lat od podania szczepienia. Chcąc podtrzymać tak wysoką efektywność po określonym czasie należy zastosować dawkę przypominającą. Szczepionki przeciw ospie prawdziwej miały również pewne wady. Jednym z nich był stosunkowo duży odsetek osób z różnymi działaniami niepożądanymi. W szczególności dotyczyły one osób, które były szczepione po raz pierwszy.